صلت

صلت . [ ص ِ ل َ ] (ع اِ) صِلَة. جایزه . پاداش : پس کوتوال را گفت بر اثر ما به لشکرگاه آی با جمله ای از سرهنگان قلعه تا خلعت و صلت شما نیز برسم رفته آید. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 240). کارها می براندی و خلعت ها و صلتها سلطان می فرمودی . (تاریخ بیهقی ص 246). ابوسهل زوزنی و دیگران تدبیر کردند در نهان که مال بیعتی و صلت هائی که برادرت امیر محمد داده است ، باز باید ستد. (تاریخ بیهقی ص 258). خداوند سلطان را حریص کرده اند که آنچه برادرش داده است به صلت ... پس ستد. (تاریخ بیهقی ص 259).
شبی از من بریده نیست صلت
روزی از من بریده نیست عطا.

مسعودسعد.

صلتی درخور این شعر فرستد، ورنی
شعر من بازفرستد نه ازوو نه ز من .

سوزنی .

رجوع به صلة شود.