ضیاء. (اِخ ) شاه ضیاءالدین کرمانی . هدایت گوید: آن جناب بشاه ضیاءالدین مشهور بوده . در زمان شاه خدابنده در اصفهان وزارت کرده و بصحبت اهل حال و تربیت ارباب کمال جد و جهد بلیغ داشته در خصایل ستوده و فضایل محموده لوای شهرت افراشته . امیری صاحب کمالات و فقیری جامعحالات بوده و بعضی از مدارج سلوک را طی کرده . در سنه ٔ
988 هَ . ق . مقتول گردید و بجنت خرامید. از اوست :
عشقی خواهم قرین رخساره ٔ زرد
یاری خواهم هلاک سازنده ٔ مرد
با صد غم و درد تا کند آنم جفت
وز هستی خویش تا کند اینم فرد.
(از ریاض العارفین ص 102).