طبسی
نویسه گردانی:
ṬBSY
طبسی . [ طَ ب َ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن سهل طبسی فقیه بارع شافعی ، مکنی به ابوالحسن . از متقدمان و از اصحاب مروزی بوده است . او در نیشابور از ابوبکر محمدبن اسحاق بن حزیمه و در عراق ازابومحمدبن صاعد سماع کرده است و در خانقاه نیشابور سکونت گزید و به تدریس و املای حدیث پرداخت ، آنگاه به طبسین رفت و شنیدم وی بسال 358 هَ . ق . درگذشته است . حاکم ابوعبداﷲ حافظ بدینسان ترجمه ٔ وی را آورده و هم گوید: و شنیده ام که ابوالحسن را شرحی بر مذهب شافعی رحمةاﷲ بوده که آنرا در هزار جزو با خطی بسیار دقیق تألیف کرده است . (از انساب سمعانی برگ 367 ب ).
واژه های همانند
۲۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۶ ثانیه
قاضی طبسی . [ ی ِ طَ ب َ ] (اِخ ) نجم الدین . یکی از بزرگان عهد سلطان ابوسعید بهادرخان است که به دنبال غائله امیر تیمورتاش بن چوپان به دست...
حبیب اﷲ طبسی . [ ح َ بُل ْ لاهَِ طَ ب َ ] (اِخ ) رجوع به حبیب اﷲبن نورالدین محمدبن حبیب اﷲ طبسی تونی شود.
تبسی . [ ت ِ ] (اِ) دزی در ذیل قوامیس عرب این کلمه را معادل بشقاب ۞ آورده است . (دزی ج 1 ص 140). رجوع به طبسی شود.