طمان

طمان . [ طُ ] (اِخ ) ابن احمد العاملی ممدوح محقق از شیخ شمس الدین محمدبن صالح و از سید فخازبن معد الموسوی و دیگر مشایخ خویش روایت کردی ، و نیز گویند از سید فخار و شیخ نجیب الدین بن نماز و گروهی دیگرروایت کرد و بر سید رضی الدین علی بن طاوس قرائت کردی و این مرد بسال 634 هَ . ق . او را اجازت عطا فرمود و هم بدین سال از جهان درگذشت . گویند شهید در برخی از اجازات خویش آورده که پدر جمال الدین ابا محمد الملکی رحمه اﷲ از شاگردان شیخ علامه ٔ فاضل نجم الدین طوغان و از مترددین نزد وی در سفر خویش بحجاز بوده است . وفات طمان بزمین طیبه ٔ مطهره (مدینه ) در حدود سال 728 هَ . ق . اتفاق افتاده است . (روضات الجنات ص 337).