عابدفریب . [ ب ِ ف ِ
/ ف َ ] (نف مرکب ) فریبنده ٔ عابد. که عابد رااز عبادت خدا باز دارد. سخت زیبا چنانکه عابد تارک دنیا را نیز بفریبد و شیفته ٔ خویش سازد
: از این مه پاره ٔ عابدفریبی
ملائک سیرتی خورشیدزیبی .
سعدی .
گوئی دو چشم جادوی عابدفریب او
بر چشم من بسحر ببستند خواب را.
سعدی .
آن چشم آهوانه ٔ عابدفریب بین
کش کاروان سحر بدنباله میرود.
حافظ.