عروه ٔ وثقی

عروه ٔ وثقی . [ ع ُرْ وَ / وِ ی ِ وُ قا ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) در اصل لغت دسته ٔ کوزه و امثال آن را گویند که محکم باشد و زود از جای خود کنده نشود، اما بحسب استعمال بر هر کسی که اعتماد توان کرد و تمسک به او توان جست اطلاق کنند. (آنندراج ). رجوع به عروةالوثقی و عروة شود : به حبل تقوی یقین و عروه ٔ وثقی دین متمسک و معتصم بوده است . (سندبادنامه ص 216). هر کجا کسی را پای از مولد اقطار زایل میشد دست در عروه ٔ وثقی اهتمام بارگاه همایون او میزد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 3).