عسکر

عسکر. [ ع َ ک َ ] (اِخ ) شهری است به خوزستان . (منتهی الارب ) :
ششتر چو رخ تو ندید دیبا
عسکر چو لب تو ندید شکّر
با دو رخ و با دو لب تو ما را
ایوان همه چون ششتر است و عسکر.

قطران .

بگفتار خیر و بدیدار حق
زبان عسکر و چشمها شوش کن .

ناصرخسرو.

زین پس خراج عیدی و نوروزی آورند
از بیضه ٔ عراق و ز بیضای عسکرش .

خاقانی .

فتح آنچنان کند ید بیضای عسکرش
کآسیب آن به عسکر و بیضا برافکند.

خاقانی .

و رجوع به عسکر مکرم و عسکری شود.
- نی عسکر ؛ نیشکر عسکری . نی که از عسکر آرند :
نی نی بدولت تو امیر سخن منم
عسکرکش من این نی عسکر نکوتر است .

خاقانی .

|| در بیت ذیل از سوزنی بمناسبت شکرخیز بودن خوزستان و شهر عسکر یا عسکر مکرم آنجا کلمه ٔ عسکر در مصراع دوم ظاهراً معنی شکر دارد :
بارگه عسکریست دو لب شیرینْت
پاره ٔ عسکر مگر به لب زده داری . ۞

سوزنی .