علامه چلبی بیگ

علامه چلبی بیگ . [ ع َل ْ لا م َ چ َ ل َ بی ب َ ] (اِخ ) پسر میرزاعلی بیگ و از اهالی تبریز بوده که در ایام جوانی برای تحصیل به شیراز رفت و مدتی در حوزه ٔ درس ملا میرزاجان (متوفی در سال 994 یا 998 هَ . ق .) حاضر شد. عاقبت بجهت تهمت شرب خمر به قزوین رفته و بواسطه ٔ شهرت و صیت کمالاتی که داشته بهندوستان رفته و در دربار ملوک وقت هند تقرب یافته ، و براثر سوء سریره کتابی در رد انبیا نوشت و درنتیجه ٔ این کردار ناشایست خود بمرض آکله مبتلی و بدنش سوراخ سوراخ شده و عازم مقر خود گردید. او به شعر گفتن نیز رغبت داشت و در اوایل به «شیدا» و در اواخر به «فارغ » تخلص میکرد. پدرش میرزا علی بیک در زمان شاه طهماسب صفوی کلانتر تبریز بود. (از ریحانة الادب ج 3 ص 105 از تذکره ٔ نصرآبادی ). و نیز رجوع به فارغ تبریزی شود.