علک خاییدن . [ ع ِ دَ ] (مص مرکب ) عَلک . (منتهی الارب ). صمغ خاییدن . || بیهوده گفتن . ژاژ خاییدن . هرزه لائیدن . هرزه دراییدن . رجوع به ژاژ خاییدن شود. || دندان بهم ساییدن خر ماده در دیدن خر نر
: گوید که علک خایم ، خاید بلی چنانک
خایند علک ماده خران از خران غنگ .
سوزنی .
شعر ژاژیدن لهاشم توست
علک خاییدن لهاشم خر.
سوزنی .