علونی

علونی . [ ع َ ] (اِخ ) محمدبن احمدبن علی بن یحیی بن علی بن محمدبن قاسم بن حمود حسنی تلمسانی مالکی ،مکنی به ابوعبداﷲ. فقیه و متکلم و اصولی بود که در تلمسان متولد شد و همراه سلطان ابوعنان به فاس رفت . سپس به تلمسان بازگشت و در مدرسه ای در آنجا به تدریس پرداخت . تولد او در سال 710 و وفاتش در 771 هَ . ق .بوده است . و «علونی » نسبت به قریه ای است از قرای تلمسان . او راست : 1- شرح جمل خونجی . 2- کتابی در قضا وقدر. 3- المفتاح فی اصول الفقه . (از معجم المؤلفین ج 8 ص 301 از البستان و نیل الابتهاج و اعلام زرکلی ).