علی درویش

علی درویش . [ ع َ ی ِ دَ ] (اِخ ) ابن حسن بن ابراهیم انکوری مصری ، مشهور به درویش . ادیب و نویسنده و شاعر بود و در قاهره در ماه محرم سال 1211 هَ . ق .متولد شد. وی در دانشگاه ازهر وارد گشت و نزد شیخ مهدی وقویسنی و صاوی تحصیل کرد. سپس متمایل به ادبیات شد و آنگاه به نویسندگی و سرودن شعر پرداخت و در 27ذیقعده ٔ سال 1270 هَ . ق . در قاهره درگذشت . او راست : 1 - تاریخ محاسن المیل لصور الخیل . 2 - الدرج و الدرک فی مدح خیار عصره و ذم شرارهم . 3 - دیوان شعر، که آن را «الاشعار بحمید الاشعار» نامید و شاگردش سلامةالنجاری آن را جمع کرده است . 4 - سفینة فی الادب . و نیزاو را سفرنامه ای (رحلة) است . (از معجم المؤلفین ج 7 ص 59). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : اعیان البیان سندوبی ص 46 تاریخ آداب اللغةالعربیه ٔ جرجی زیدان ج 4 ص 234. هدیةالعارفین ج 1 ص 775. اعلام من الشرق و الغرب عبدالغنی حسن ص 56. معجم المطبوعات سرکیس ص 873. الاَّداب العربیه ٔ شیخو ج 1 ص 79. فهرس دارالکتب المصریة ج 3 ص 13. ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 88. اکتفاءالقنوع فندیک ص 485. فهرس المؤلفین بالظاهریة.