عیش راندن . [ ع َ
/ ع ِ دَ ] (مص مرکب ) عشرت کردن . خوش گذراندن
: چو سعدی عشق پنهان دار و لذت جوی و آسایش
به تنها عیش میراند که منظوری نهان دارد.
سعدی .
مرا پنج روز دگر مانده گیر
دو روز دگر عیش خوش رانده گیر.
سعدی .
گلیم بین که در آن بر چه عیش میراند
سیه گلیمی من بین که دورم از بر او.
سعدی .