عیطاء
نویسه گردانی:
ʽYṬAʼ
عیطاء. [ ع َ ] (ع ص ) مؤنث أعیط، یعنی گردن دراز. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || درازسر و درازگردن . || اباکننده و ممتنع. (از اقرب الموارد). ج ، عیط. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || قارة عیطاء؛ پشته ٔ بلند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تپه ٔ مشرف که بسوی آسمان دراز شده باشد. || هضبة عیطاء؛ کوه مرتفع. (از اقرب الموارد).
واژه های همانند
۶ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۱ ثانیه
ایطاء. (ع مص ) (از «وطء») پایمال کردن . (غیاث اللغات ) (آنندراج ).بسپردن دادن ، یقال : اوطأ فرسه ؛ ای حمله علیه فوطئه و اوطاء الشی ٔ فوطئه . ...
ایتاء. (ع مص ) ائتاء. دادن . (منتهی الارب ) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 17). پاداش دادن . (ناظم الاطباء): آتی فلانا؛پاداش داد فلان ...
ایطا. (ع اِمص ) ایطاء. درعلم عروض بازگردانیدن قافیتی است دوبار و آن دو نوعست : جلی و خفی ، ایطاء جلی چنانکه بوسلیک گفته است :در این زمانه...
ایطا. (یونانی ، حرف ، اِ) ایتا. نام یکی از حروف یونانی است . (یادداشت بخط مؤلف ).
ائتاء. [ اِءْ ] (ع مص ) رجوع به ایتاء شود.
ایتا. (یونانی ، حرف ، اِ) نام حرف هفتم است از حروف یونانی و نماینده ٔ ستاره ٔ قدر هفتم .