غثیان

غثیان . [ غ َ ث َ ] (ع مص ) شوریدن دل . (منتهی الارب ). شوریدن دل یعنی تقاضای طبیعت بر قی بی حرکت . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). قی . شکوفه . (برهان قاطع ذیل منش گردا). جوشیدن دل . ورگشتن دل . (مقدمةالادب زمخشری ). منش گردا. (مهذب الاسماء) (برهان قاطع). منش بگردیدن از چیزی که طبع از آن نافر باشد. (مصادر زوزنی ). منش بزدن از چیزی که طبع از آن نافر باشد. (تاج المصادر بیهقی ). بد شدن و مضطرب گشتن نفس که به قی نزدیک شود به جهت خلطی که به فم المعده میریزد. (اقرب الموارد). دل بهم خوردگی . دل آشوبی . تهوع . غَثْی . حرکت معده برای دفع آنچه در آن است . رجوع به غَثْی ْ شود.غیر قی ٔ است . ضریر انطاکی گوید: غثیان عبارت است ازضعف قسمتهای بالای معده ، و احساس قی ، بی آنکه چیزی بیرون شود. (تذکره ٔ ضریر انطاکی ص 186) : هرگاه که سودا ترش باشد و عفوصت ندارد و اندکی باشد غثیان آرد، و هرگاه که بسیار باشد قی و سودا آرد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). و یقطع الرب المتخذ من الرمانین العطش و القی ٔ و الغثیان . (مفردات ابن البیطار ج 1 ص 144).و اگر چیزی به خوردِ او داده باشند به غثیان و قی آن را از معده قذف کند. (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص 42).