فرساییدن . [ ف َ دَ ] (مص ) فرسودن . (یادداشت به خط مؤلف ). فرسائیدن
: نه گشت ِ زمانه بفرسایدش
نه این رنج و تیمار بگزایدش .
فردوسی .
|| فرسوده شدن
: دو روز و دو شب روی ننمایدا
همانا ز گردش بفرسایدا.
فردوسی .
چه گویی که فرساید این چرخ گردان
چو بی حد و مر بشمرد سالیان را.
ناصرخسرو.
رجوع به فرسائیدن شود.