فرنگ

کلمه افرنگ و معربش افرنج ریشه در کلمه پهلوی اورنگ دارد که به معنی سرزمین زیبا و باشکوه است چه این مطابق با معنی نام یونانی ایو-اوروپا (فلات زیبا) است که از قدیم بر قاره اروپا اطلاق میشده است.. بنابراین مطابقت داده شدن افرنگ با فرانسه امری ثانوی است و بعدها به مناسبت معروف شدن نام فرانسه در دنیا صورت گرفته است.

کلمه فرنگ یا افرنگ و معربش افرنج علی القاعده ریشه در کلمه پهلوی اورنگ دارد که به معنی سرزمین زیبا و باشکوه است چه این مطابق با معنی نام یونانی ایو-اوروپا (فلات زیبا) است که از قدیم بر قاره اروپا اطلاق میشده است. بنابراین مطابقت داده شدن افرنگ با شکل مشابهش فرانسه امری ثانوی است و بعدها به مناسبت معروف شدن نام فرانسه در دنیا صورت گرفته است. چون علی الاصول طبق قاعده ساده شدن کلمات پهلوی در فارسی این افرنگ پهلوی (افرنج) بوده است که در تلفظ فارسی اش ساده شده تبدیل به فرنگ شده است نه بر عکس؛ و خود این شکل پهلوی قدیمی بر خلاف شکل فارسی آن شباهت بنیادی آن چنان نزدیکی با نام فرانسه یا همان فرانکیه نداشته است.
در تأیید این نظر گفتنی است نام اَفرنگ (با شکوه و زیبا) همچنین مترادف نام کشور غربی اوستا یعنی سَوَهی است که به معنی منسوب به خجستگی و مبارکی و سودمندی مطابق اراضی امپراطوری روم است. در مقابل نام کشور شرقی اوستا یعنی اَرِزهی در معنی سرزمین مربوط به درستکاران و دادگران به وضوح یادآور نام سرزمین دادیکان (نیاکان تاجیکان) است.