فلک
نویسه گردانی:
FLK
فلک . [ ف َ ل َ ] (اِ) آلتی چوبین که تسمه ای در وسط آن قرار داده کف پای بی ادبان و مجرمان را بدان بسته چوب زنند. (فرهنگ فارسی معین ). دو سرتسمه به چوب متصل است و برای چوب زدن پای مجرم را میان تسمه و چوب قرار داده و چوب را میگردانند تا تسمه دور آن بپیچد و پای را محکم نگه دارد، آنگاه شخص دیگر با چوب بر کف پای مجرم زند. رجوع به فلکه شود.
واژه های همانند
۱۴۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۳ ثانیه
خرگاه فلک اشتباه . [ خ َ هَِ ف َ ل َ اِ ت ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خیمه ای که در بزرگی به آسمان ماند. (ناظم الاطباء).
خاتون شبستان فلک . [ ن ِ ش َ ب ِ ن ِ ف َ ل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب است و زهره ؛ ماه را نیز گویند. (برهان ) (آنندراج ). رجوع...
هشت و چار چشم فلک . [ هََ ت ُ چ َ / چ ِ م ِ ف َ ل َ ](اِ مرکب ) کنایه از دوازده برج فلک باشد. (غیاث ).