قاسم صفار

قاسم صفار. [ س ِ ص َف ْ فا ] (اِخ ) ابن علی بن محمدبن سلیمان انصاری بطلمیوسی ، مشهور به صفار. از علماء نحو و ادب است از تألیفات او شرحی است بر کتاب سیبویه (شرح کتاب سیبویه ) که گفته اند آن بهترین شروح آن کتاب است . در آن شرح بیشتر نظریات شلوبین را رد کرده است . وی پس از سال 630 هَ . ق . وفات یافته است . رجوع به بغیة الوعاة 377 و الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 12 و 14 و کشف الظنون چ 1943 م . ج 2 ص 1428 شود.