قاع صفصف . [ ع ِ ص َ ص َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بیابان مستوی
: فیذرها قاعاً صفصفاً لاتری فیها عوجاً و لا امتا. (قرآن
106/20 و
107).
عنبر اشهب روید اگر از گیسوی او
تای یک موی ببخشند به قاع صفصف .
سوزنی .
نسف از فر خرامیدن تو یافت کنون
فرّ فردوس اگر بود چو قاع صفصف
۞ .
سوزنی .
کاروان سبزه تا از قاع صفصف کرد ارم
صف صف از مرغان روان بر کاروان افشانده اند.
خاقانی .
قاع صفصف دیده وصف صف سپهداران حاج
کوس رااز زیردستان زیر و دستان دیده اند.
خاقانی .