قصب الذریره

قصب الذریره . [ ق َ ص َ بُذْ ذَ رَ ] (ع اِ مرکب ) نباتی است زیاده بر شبری و باریک و مجوف و بیرون او سرخ مایل به زردی و اندرون او سفید و مملو از چیزی شبیه به پنبه و ساقش پرگره و از قلم باریک تر و خوشبو و با قبض و تندی و تلخی . در دوم گرم و خشک و ملطف و مدر بول و عرق او مفتح و مقوی دل و جگر و معده و رافع خفقان و استسقا و درد سینه و جگر و رحم و عسر بول و تقطیر البول و محلل اورام و التیام دهنده ٔ شکاف عضل و طبیخ او با تخم کرفس جهت جنون و امراض گرده و رفع سرفه ٔ مزمن و وجع الفؤاد بارد و جلوس در طبیخ او جهت درد رحم و استنشاق دود او جهت سرفه ٔ رطوبی مجرب و ذرور اوجهت خوشبوی رایحه ٔ زیر بغل و عرق و شکستگی اعضا نافع و اکتحال او جهت جلا و تقویت بصر نافع و مضر کمرگاه و مصلحش انیسون و استعمال او با صمغالبطم بهتر از سایر چیزها است ، و قدر شربتش تا دو درهم است و بدلش عدس المر است و به دستور اظفارالطیب . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). و رجوع به مخزن الادویه شود. قصب بوا. (اختیارات بدیعی ). قصب الطیب . (بیرونی ). قسمی از عطریات است که در ترکیب عطریات مقدسه مستعمل بود، قصب الذریره اصل ومعطر از هندوستان آورده میشد. (قاموس کتاب مقدس ).