کاتب عتابی

کاتب عتابی . [ ت ِ ب ِ ع َت ْ تا ] (اِخ ) محمدبن علی بن ابراهیم زبرج مکنی به ابومنصور و معروف به عتابی ادیب نحوی لغوی از مشاهیر نحویین بود و فنون ادبیه رااز شریف ابوالسعادات هبةاﷲ ابن الشجری و ابومنصور موهوب ابن الجوالیقی و دیگر اکابر وقت اخذ کرد و احادیث بسیاری از مشایخ وقت خود استماع نمود و خط خوب صحیح و ملیحی هم داشته و کتب بسیاری را استنساخ نمود و هر کتابی که بخط وی بودی محل اعتنا و رغبت فضلا میبود، و با ابن الخشاب نحوی مناظرات و منافراتی داشت ، و در شب سه شنبه ٔ بیست و پنجم جمادی الاولی سال پانصد و پنجاه و شش هَ . ق . در هفتادودوسالگی درگذشت . لفظ عتابی با فتح و تشدید منسوب به عتابیین است که یکی از محلات بغداد یا ناحیه ای است در سمت غربی آن (ریحانة الادب ج 3 ص 334 و ص 67) و نیز رجوع شود به ابومنصور محمدبن ابراهیم و معجم الادباء چ مصر ج 18 ص 251 و ابن خلکان ج 2 ص 99 و قاموس الاعلام ترکی ج 4 ص 3123 شود.