کافی همدانی

کافی همدانی . [ ی ِ هََ م َ ] (اِخ ) کافی ظفر همدانی از شاعران بزرگ ایران در عهد سلجوقیان است . عوفی نام او را در شمار شاعران آل سلجوق در عراق آورده و وی را از معاصران ملکشاه دانسته است اگرچه این ملکشاه را که کافی ظفر معاصر او بود ملکشاه بن آلب ارسلان (465-485) دانسته اند لیکن دلیلی در دست نیست که نتوانیم او را معین الدین ملکشاه بن محمودبن محمدبن ملکشاه (547-548) بدانیم و سبک کلام او هم که سبک پخته ٔ شاعران عراق در قرن ششم است تا حدی ما را بر آن میدارد که به حدس ثانوی متوجه باشیم . عوفی و هدایت اشعار اندک از او نقل کرده اند لیکن همان مایه شعر بر علو پایه ٔ او در سخنوری شاهدی صادق و بر لطافت طبع اودلیلی روشن است و از آنجمله این ابیات نقل میشود:
هنری باش و هرچه خواهی کن
نه بزرگی بمادر و پدر است
نافه ٔ مشک را ببین به مثل
کاین قیاس بدیع معتبر است .

#

من نصیب عیش دوش از عمر خود برداشتم
کز سمن بالین و از شمشاد بستر داشتم
ماه و مشک و نرگس و گلنار و سرو و سیم و گل
تا بهنگام سحرهر هفت در بر داشتم .
بتاریخ ادبیات ایران تألیف دکتر صفا ج 2 ص 598 مراجعه شود.