کتح
نویسه گردانی:
KTḤ
کتح . [ ک َ ] (ع اِ) خراش سنگ ریزه کمتر از کدح . (منتهی الارب ). خراشی که بجلد رسد کمتر از کدح . (ناظم الاطباء). و رجوع به کدح شود.
واژه های همانند
۲۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۸ ثانیه
کته . [ ک َ ت ِ ] کته در گویش سیستانی سخره ادا کردن جسم و یا عضو بزرگ بکار می رود و به صورت مرکب می باشد . مانند کته کله ، کته گوش ، کته شمشیر و غیره
[ کِ ، تِ ]؛ کِتِه در زبان تاپوری (طبری) به معنای بچه گربه، بچه سگ، بچه موش و امثال این حیوانات می باشد.
کته کش . [ ک َ ت َک َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان چهاردانگه بخش هزارجریب مازندران . (سفرنامه ٔ مازندران رابینو ص 124 و ترجمه ٔ ص 166).
[ک َ ت َ /ک َ ل ِ ] ( مرکب ) کته در گویش سیستانی به معنای بزرگ و کله به معنای سر است و این کلمه در گویش سیستانی در زمان سخره گرفتن شخص به کار م...
کته پلو. [ ک َ ت َ / ت ِ پ ُ ل ُ ] (اِمرکب ) کته . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به کته شود.
کته تلخ . [ ک َ ت َ / ت ِ ت َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان پائین رخ بخش کدکن شهرستان تربت حیدریه . جلگه ای و معتدل . سکنه آن 316 تن . آب آن ...
کته پشت . [ ک َ ت َ پ ُ ] (اِخ ) دهی است از دهستان دشت سر به ناحیت آمل . (از سفرنامه ٔ مازندران رابینو ص 113 و ترجمه ٔ آن ص 152).
کته گوش . [ ک َ ت َ / ت ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان مرکزی بخش فریمان شهرستان مشهد. کوهستانی و معتدل . سکنه آن 293 تن . آب آن از قنات . محصول ...
کته کلفت . [ ک َ ت َ / ت ِ ک ُ ل ُ ] (ص مرکب ، از اتباع )کت و کلفت . رجوع به کلفت و نیز به کت و کلفت شود.
آسمان کته . [ س ْ / س ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب )قسمی حشره ٔ درشت پرنده که بیشتر در باغها باشد و پرهای او چون پرهای زنبور طلائی و امثال آن ...