کوش

کوش . (اِمص ) ۞ به معنی کوشش و سعی باشد. (برهان ). سعی و جهد و کوشش . (ناظم الاطباء) :
آن همه کم شود چو کوش آمد
گرچه چون زهر بود نوش آمد.

سنائی (مثنویها چ مدرس رضوی ص 284).

تا نکند دوست نظر ضایع است
سعی من و جهد من و کوش من .

نزاری قهستانی (از آنندراج ).

|| (فعل امر)امر به کوشش کردن و کوشیدن هم هست یعنی بکوش و سعی کن . (برهان ). فعل امر (دوم شخص مفرد) است از کوشیدن .بکوش . سعی کن . (فرهنگ فارسی معین ). || (نف ) کوشش و سعی کننده را نیز گویند که فاعل ۞ باشد. (برهان ). کوشش کننده و سعی نماینده . (ناظم الاطباء). کوش ، (کوشنده ) در ترکیب به معنی کوشنده آید. (از فرهنگ فارسی معین ).
- بیهوده کوش ؛ آنکه کوشش بیهوده کند. آنکه از کوشش خود نتیجه نتواند گرفت .
- سخت کوش ؛ آنکه بسیار کوشش کند. آنکه سعی و جهد بلیغ داشته باشد.