گاه و بیگاه . [ هَُ ] (ق مرکب ) وقت و بیوقت . گاه و بیگه . پیوسته . دایم . همواره
: جز راست مگوی گاه و بیگاه
تا حاجت نایدت به سوکند.
ناصرخسرو.
براینسان بود یک هفته شهنشاه
بشادی و برامش گاه و بیگاه .
(ویس و رامین ).
من ز خدمت دمی نیاسودم
گاه و بیگاه در سفر بودم .
سعدی (گلستان ).
حافظ چه نالی گر وصل خواهی
خون بایدت خورد در گاه و بیگاه .
حافظ.
|| هیچ . اصلاً (در جمله ٔ منفی ). گاه و بیگه . رجوع به گاه شود.