گرزه ٔ گاوسار. [ گ ُ زَ
/ زِ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گرزه ٔ گاوچهر است که عمود فریدون باشد. (برهان ). گرزه ٔ گاوپیکر است . (جهانگیری )
: نشست از بر تخت گوهرنگار
ابا تاج و با گرزه ٔ گاوسار.
فردوسی .
کمر بستن و رفتن شاهوار
به چنگ اندرون گرزه ٔ گاوسار.
فردوسی .
همیرفت [ گشتاسب ] با گرزه ٔ گاوسار
چو سرو بلند از لب جویبار.
فردوسی .
رجوع به گرزه ٔ گاوچهر و گرزه ٔ گاورنگ و گرزه ٔ گاوپیکر و گرزه ٔ گاوروی و گرزه ٔ گاوسر و گرزه ٔ گاومیش شود.