گول خوردن . [ خوَرْ
/ خُرْ دَ ] (مص مرکب ) فریب خوردن . فریفته شدن . از راه به در رفتن
: نخوری گول سکندر نروی همره خضر
چند گردی ز پی چشمه ٔ حیوان محتاج .
باقر کاشی (از بهار عجم ).
من از بی عقلی گول خورده این عمل کردم .(از تاریخ عالم آرای عباسی ص
349). از این دروغ راست نما گول خورده . (از تاریخ عالم آرای عباسی ص
368).
در لهجه ٔ یزدی «گال خوردن » در بازی مخصوص «گوبازی » به کار رود. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ).