گیهان خدیو. [ گ َ
/ گ ِ خ َ وْ ] (اِخ ) خدیو گیهان . خداوند جهان . ایزد تبارک و تعالی
: به دارنده یزدان گیهان خدیو
که دورم من از راه و فرمان دیو.
فردوسی .
همی سر بپیچی به گفتار دیو
ببری دل از راه گیهان خدیو.
فردوسی .
چرا سر کشی تو به فرمان دیو
بپیچی سر از راه گیهان خدیو.
فردوسی .
تو اندر خدمت وارونه دیوی
کی اندر طاعت گیهان خدیوی .
(ویس و رامین ).
سپاه و شه از سهم آن نره دیو
بماندند با یاد گیهان خدیو.
اسدی .
بر کار یزدان گیهان خدیو
چه دارد بها کار جادو و دیو.
اسدی .
|| (اِ مرکب ) مجازاً پادشاه بزرگ . فرمانروای اقالیم .