لام کشیدن . [ ک َ
/ ک ِ دَ ] (مص مرکب ) کشیدن خطی بصورت لام از سپند سوخته و جز آن بر پیشانی اطفال و جز او دفع چشم زخم یا قبول نزد خلق را. کشیدن عنبر و مشک و سپند سوخته و نیل و لاجورد بجهت دفع چشم زخم بر چهره ٔاطفال . (غیاث ). رجوع به لام و لامچه شود
: سخنت چون الف ندارد هیچ
چه کشی از پی قبولش لام .
انوری .
روت بس زیباست لامی
۞ هم بکش
ضحکه باشد لام
۞ بر روی حبش .
مولوی .