لله

لله . [لِل ْ لاه ] (ع ق مرکب ) (از: لَِ + اﷲ) برای خدا. بی غرض شخصی . خدا را. گاه گویند ﷲ را با مزید کردن را و همان معنی خواهند، یعنی قدما با بودن لام در اوّل ، راء نیز به آن ملحق میکرده اند : از بهر ﷲ تعالی فریاد رس . (اسکندرنامه نسخه ٔ آقای سعید نفیسی ).
گفت ﷲ و فی اﷲ ای سره مرد
آن کن از مردمی که شاید کرد.

نظامی .

- ﷲ ابوک (در تعجب و در مدح ) ؛ برای خداست خوبی پدر تو که چون تو پسر شریف و فاضل زاد. (منتهی الارب ).
- ﷲ الحمد ؛ سپاس مر خدای را.
- ﷲ المنة؛ سپاس خدای را.
- ﷲ انت ؛ خدا نگهدارتو باد. خدایت ترا نگهدار باد.
- ﷲ تلاده ؛ به معنی ﷲ درّه است .
- ﷲ ثوباه ؛ به معنی ﷲ درّه است . (منتهی الارب ).
- لِلّ̍ه ِ دَرﱡ قائِلِه ؛ لِلّ̍ه ِ درّه . خیر و خوشی باد گوینده را. ﷲ دَرﱡ قائل :
هر نکته ای که گفتم در وصف آن شمائل
هر کس شنید گفتا ﷲ دَرﱡ قائل .

حافظ.

- ﷲ دَرﱡک ؛ خیر تو باد. خوش باد تو را. خیرت باد : بوبکر را بونصر گفت ﷲدرّکما که شما دو تنید. (تاریخ بیهقی ص 522).