مآکم . [ م َ ک ِ ] (ع اِ) ج ِ مَأکَم و مأکمة. (منتهی الارب ). ج ِ مَأکَمة. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). رجوع به مأکمة شود. || در شاهد زیر از ترجمه ٔ تاریخ یمینی به معنی پشته ها و تل ها به کار رفته است
۞ : همگنان را در اکناف مخارم و اعطاف مآکم آواره گردانید. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ
1 تهران ص
323 و چ شعار ص
313).