محیک
نویسه گردانی:
MḤYK
محیک . [ م ُ ] (ع ص ) کسی و یا چیزی که اثر می کند و یا اثری پدید می آورد. || شمشیر و یا کلام نافذ و مؤثر. (ناظم الاطباء).
واژه های همانند
۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۶ ثانیه
مهیک . [ م َ ] (ع ص ) گشن که باردار نکند. (منتهی الارب ، ماده ٔ م هَ ک ).