مصطفی لطفی

مصطفی لطفی . [ م ُ طَ فا ل ُ ] (اِخ ) ابن محمدبن محمدحسن لطفی منفلوطی (1289 - 1343 هَ . ق .). در انشاء و ادب و شعر نبوغی داشت . در الازهر تحصیل علم کرد و به شیخ محمد عبده پیوست و هفت سال به زندان افتاد و به مقامات بلند رسید. آثار بسیاری از او برجاست ، و از آن جمله است : 1 - النظرات . 2 - فی سبیل التاج . 3 - العبرات . 4 - مجدولین . (از الاعلام زرکلی ).