معمر
نویسه گردانی:
MʽMR
معمر. [ م َ م َ ] (اِخ ) ابن راشد الازدی الحدانی ، مکنی به ابی عروه (95-153 هَ . ق .) از مردم بصره و از حفاظ حدیث و فقیهی متقن و ثقه بود. (ازاعلام زرکلی ج 3 ص 1958). و رجوع به همین مأخذ شود.
واژه های همانند
۱۵ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۶ ثانیه
ابن معمر. [ اِ ن ُ م ُ ع َم ْ م َ / م َ م َ ] (اِخ ) ابوالحسین ابن معمرالکوفی . از فقهای شیعه . از اوست : کتاب قرب الاسناد.
معمر مغربی . [ م ُ ع َم ْ م َ رِ م َ رِ] (اِخ ) علی بن عثمان ، مکنی به ابوالدنیا که گویند آب حیات نوشید و عمری طویل یافت . وقایع عجیب و داستا...
اصحاب معمر. [ اَ ب ِ م ُ ع َم ْم َ ] (اِخ ) معمریه . پیروان معمربن عباد سلمی بودند و معمر از بزرگترین قدریه بود. رجوع به معمریه و ملل و نحل ...
مآمر. [ م َ م ِ ] (ع اِ) ج ِ مُؤتَمِر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به مؤتمر و مآمیر شود.
کانی مامر. [ م ِ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان پشت آربابا بخش بانه ٔ شهرستان سقز. واقع در 27هزارگزی جنوب باختری بانه و 3هزارگزی مرز ایران...