ملکاء
نویسه گردانی:
MLKAʼ
ملکاء. [ م ُ ل َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ مَلیک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ِ مَلیک ، به معنی پادشاه و خداوند. (آنندراج ).
واژه های همانند
۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۰۸ ثانیه
اصحاب ملکاء. [ اَ ب ِ م َ ] (اِخ ) پیروان ملکاء بودند که در روم ظهور کرد و بر آن استیلا یافت و بیشتر مردم روم از طریقت وی پیروی میکردند و ی...
ملکا. [ م َ ] (اِ) نام مردی بود مجتهد و صاحب مذهب ترسایان و فقیه ملت ایشان و او را ملوکا هم می گویند. (برهان ). نام مردی که فقیه و مجتهد ...
ملکا. [ ] (اِ) اکلیل الملک است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ) (از فهرست مخزن الادویه ) ۞ . و رجوع به اکلیل الملک شود.