ملک النحاة

ملک النحاة. [ م َ ل ِ کُن ْ ن ُ ] (اِخ ) حسن بن صافی بن عبداﷲبن نزار بغدادی ، مکنی به ابونزار (489 - 568 هَ. ق .). از شاعران و ادیبان و نحویان قرن ششم هجری است . او راست : الحاوی در نحو، العمدة در نحو، المقتصددر صرف ، الحاکم در فقه شافعی ، دیوان شعر و جز اینها. و رجوع به ریحانةالادب ج 4 ص 82 و اعلام زرکلی ج 1 ص 227 و معجم الادبا ج 3 ص 74 و روضات الجنات ص 221 شود.