مله . [ م َل ْ ل َ
/ ل ِ م َ ل َ
/ ل ِ ] (اِ) قسمی پارچه شبیه به کرباس . نسیجی از پنبه شبیه به کرباس . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). نام قسمی پارچه ٔ خاکی رنگ بوده . (از فرهنگ فارسی معین ) (از فرهنگ نظام )
: خود رنگ و مله ٔ نائینی در این روزگار بی نظیر است . (تذکره ٔ دولتشاه در ترجمه ٔ عبدالقادر نائینی ).
از همه رختی به بر می کنی مله
هیچ رنگی به ز رنگ خاک نیست .
نظام قاری (از فرهنگ نظام ).
مله را آستر حنقی و والا نرسد
همه کس را به جهان منصب والا نرسد.
نظام قاری (ایضاً).
به صوف ارچه بود رشک خاکسار مله
سموریقه و گوی طلا خداداد است .
نظام قاری (دیوان ص 40).
چشمهای الجه باز به روی مله ای است
همچو عاشق که کند دیده به روی دلدار.
نظام قاری (دیوان ص 14).
اطلس ماویت
۞ آب است روان وین دریاب
مله ٔ خاک که آن است لباس ابرار.
نظام قاری (دیوان ص 11).
ارمک و قطنی و عین البقر و رومی باف
مله ٔ میلک و لالایی بی حد و شمار.
نظام قاری (دیوان ص 15).
|| سفید خودرنگ . کِرِم . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
: خشینه ... به معنی سفید و خودرنگ هم به نظر آمده است که آن را مَلّه گویند. (برهان ، ذیل خشینه ). || قسمی از پنبه که زرد خودرنگ است . (ناظم الاطباء).