میانه گزیدن . [ ن َ
/ ن ِ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) حد اعتدال برگزیدن . انتخاب حد وسط کردن در کارها و گفتارها. به اعتدال گراییدن
: ستوده کسی کومیانه گزید
تن خویش را آفرین گسترید.
فردوسی .
ز کار زمانه میانه گزین
چو خواهی که یابی ز خلق آفرین .
فردوسی .
میانه گزینی بمانی بجای
خردمند خواندت پاکیزه رای .
فردوسی .