میران
نویسه گردانی:
MYRʼN
میران . (نف ) صفت فاعلی بیان حالت از ریشه ٔ ماده ٔ «میر» و صفت حالیه ٔ مصدر مردن . در حال مردن . (از یادداشت مؤلف ). و رجوع به میرا و مردن شود.
واژه های همانند
۱۹ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۹ ثانیه
میران حسین . [ ح ُ س َ ] (اِخ ) پنجمین از نظامشاهیان در احمدنگر (از 996 تا 997 هَ . ق .). (یادداشت مؤلف ).
کانی میران . (اِخ ) دهی است از دهستان ویسه ٔبخش مریوان شهرستان سنندج واقع در پانزده هزارگزی شمال باختر دژ شاهپور و 3هزارگزی اتومبیل رو مریو...
کانی میران . (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش صومای شهرستان ارومیه ، واقع در 4500 گزی جنوب خاوری هشتیان و 3500 گزی جنوب خاوری ارابه ر...
میران محمدشاه . [ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) هشتمین از سلاطین خاندیش هند از 926 تا 942 هَ . ق . (یادداشت مؤلف )
حسین آباد میران . [ ح ُ س ِ دِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قیس آباد بخش خوسف شهرستان بیرجند واقع در 56هزارگزی جنوب خوسف و سه هزارگزی باختر ما...
میران مبارک اول . [ م ُ رَ ک ِ اَوْ وَ ] (اِخ ) چهارمین از سلاطین خاندیش هند از 844 تا 861 هَ . ق . (یادداشت مؤلف ).
میران مبارک ثانی . [ م ُ رَ ک ِ ] (اِخ ) نهمین از سلاطین خاندیش هند از 942 تا 984 هَ . ق . (یادداشت مؤلف ).
میران محمدشاه فاروقی . [ م ُ ح َم ْ م َ هَِ ] (اِخ ) یازدهمین از سلاطین گجرات هند از خاندان خاندیش از 943 تا 944 هَ . ق . (یادداشت مؤلف ).
مئران . [م ِءْ ] (ع اِ) (از «ارن ») جای باش وحوش . ج ، مآرین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد).