میرزایی
نویسه گردانی:
MYRZʼYY
میرزایی . (حامص مرکب ) صفت و حالت و پیشه ٔ میرزا. نویسندگی ومنشی گری . || سلوک و رفتار مانند میرزا. || گستاخی و غرور و تکبر. (ناظم الاطباء).
- میرزایی کشیدن ؛ نازبرداری کردن . (غیاث ).
|| (ص نسبی ) منسوب به میرزا. آنچه یا آن که به میرزا نسبت دارد. || قبای دراز با آستین های فروهشته و گشاد. جبه و بالاپوش دراز آستین بلند. (ناظم الاطباء). || قسمی خربزه . (یادداشت مؤلف ).
واژه های همانند
۷ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۱ ثانیه
چم میرزایی . [ چ َ ] (اِخ ) مؤلف مرآت البلدان نویسد: یکی از مزارع قریه ٔ طایقان قم است . (از مرآت البلدان ج 4 ص 262).
علی میرزایی . [ ع َ ] (اِخ ) ایلی است دارای یکصد خانوار و در ولایت سرخس در سرحد ایران وروس سکونت دارد. (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 185).
علی میرزایی . [ع َ ] (اِخ ) تیره ای است از ایل «باصری » و آن از ایلات خمسه ٔ فارس است . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 87).
علی میرزایی . [ ع َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان خاوه بخش دلفان ، شهرستان خرم آباد. دارای 180 تن سکنه . آب آن از چشمه تأمین میشود و محصول ...
میرزائی . (حامص مرکب ) عمل میرزا. نویسندگی .
میرزائی . (اِخ ) دهی است از دهستان هنام و بسطام بخش سلسله ٔ شهرستان خرم آباد، واقع در 18هزارگزی خاور الشتر با 120 تن سکنه . آب آن از چشمه ...
قلعه میرزائی . [ ق َ ع َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان کوار بخش سروستان شهرستان شیراز، واقع در 106هزارگزی شوسه ٔ شیراز به خفر. موقع جغرافیائی آ...