میلاء

میلاء. [ م َ ] (ع ص ) مؤنث امیل ، زن کج و خمیده در خلقت . (ناظم الاطباء). || نوعی از دستار بستن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || نوعی از شانه کردن . (ناظم الاطباء). نوعی از شانه کردن که عقاص در آن ممکن نباشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ): ممیلات ؛ زنان که در رفتن سرین و دوش را می جنبانند یا آنکه دیگران را شانه میلاء می کند. (منتهی الارب ). || ناقه ٔ خمیده کوهان . || ریگ توده ٔ ستبر و دفزک . || درخت بسیارشاخ . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).