ناشی ءالاصغر. [ ش ِ ئُل ْاَ غ َ ] (اِخ ) [ الَ ... ] علی بن عبداﷲ. شاعر مشهوری است از اهالی بغداد. وی به دوران خلافت المقتدر و القاهر و الراضی و غیر ایشان می زیسته است . (از سمعانی ). و نیز مؤلف ریحانة الادب آرد: علی بن عبداﷲبن وصیف بن عبداﷲ، یا علی بن وصیف بن عبداﷲ بغدادی الاصل و المدفن مصری المنشاء موصوف به «حلاء»
۞ و مکنی به ابوالحسن یا ابوالحسین و ملقب به ناشی که گاهی در مقابل ناشی اکبر او را نیز به اصغر یا صغیر مقید کرده و ناشی صغیر گویند، چنانکه به جهت سکونت در باب الطاق بغداد به طاقی نیز موصوف است و معروف به کاتب بغدادی ، از اکابر و نوابغ متکلمین شیعه ومشاهیر شعرای طراز اول قرن چهارم هجرت و محبین خانواده ٔ عصمت و طهارت است و قصائدی در مدایح این خانواده گفته و به شاعر اهل بیت موصوف و معروف گردیده و درحلب سیف الدولةبن حمدان را نیز مدیحه گفته ، مشمول اکرامات وی گردید. ناشی از مبرد و ابن المعتز روایت کرده و شیخ مفید و ابوبکر خوارزمی و متنبی و ابن فارس لغوی هم از شاگردان او بوده اند و از او روایت می نمایند... وفات ناشی در سال سیصد و شصتم یا شصت و پنجم یا ششم هجری در بغداد واقع و موافق آنچه از معالم العلماء نقل شده جسد او را سوزانیدند. کتابی در امامت و کتابی در علم کلام تألیف او بود و تصانیف بسیاری بدو منسوب است . (از ریحانة الادب ج
4 ص
142). مؤلف ریحانة الادب بدین مآخذ در شرح حال ناشی اشاره کرده است : روضات الجنات ص
480 و تاریخ ابن خلکان ج
1ص
389 و هدایة الاحباب ص
253 و مجالس المؤمنین ص
230 و کنی و القاب قمی ج
3 ص
191 و معجم الادباء ج
13 ص
280. و نیز رجوع شود به معجم المؤلفین ج
7 ص
142 و الفهرست طوسی ص
89 و تذکرة المتبحرین ص
491 و فوائدلرضویه ج
1 ص
340 و کتاب الرجال ص
194 و منتهی المقال ص
227 و تنقیح المقال ج
2 ص
212.