ناصر لغوی . [ ص ِ رِ ل ُ غ َ ] (اِخ ) از شاعران قرن چهارم است . وی به روایت عوفی : «از شعراء امیر محمد محمود [ غزنوی ] بود و شعر او را لطافتیست و در آن و قت که ممدوح او را حبس کردند و در قلعه ٔ مندیش بازداشتند ناصر این رباعی در مدح او می گوید:
ای شاه چه بود این که ترا پیش آمد
دشمنت هم از پیرهن خویش آمد
از محنت ها محنت تو بیش آید
از ملک پدر بهر تو مندیش آمد
(از لباب الالباب ج 2 ص 66).
هدایت در مجمعالفصحا او را ناصر نسوی نوشته است . رجوع به مجمعالفصحا ج
1 ص
636 شود.