ناصر مطرزی . [ ص ِ رِ م ُ طَرْ رِ ] (اِخ ) ناصربن ابی المکارم عبدالسعیدبن علی ، ملقب به مطرزی و مکنی به ابوالفتح
۞ خوارزمی حنفی معتزلی . از علمای فقه و نحو ولغت است . او را خلیفه ٔ زمخشری خوانند چه ، در همان سال وفات زمخشری او متولد شده . وی در رجب سال
538 در خوارزم به دنیا آمد و به سال
601 پس از سفر حج در بغداد اقامت گزید و به تدریس مشغول شد، سپس به خوارزم برگشت و روز چهارشنبه بیست ویکم جمادی الاولی
610 به همانجا درگذشت و در رثای او بیش از سیصد قصیده و مرثیه سروده شد. او راست :
1- کتاب المغرب در لغت .
2- المعرب در شرح المغرب .
3- الاقناع در لغت .
4- المصباح در نحو.
5- مقدمه ای در علم نحو معروف به المطرزیة.
6- الایضاح در شرح مقامات حریری و غیره . از اشعار اوست :
یا وحشةلجیرة منذ نأوا
علو قدری فی الهوی انحطا
حکت دموعی البحر من بعدهم
لمّا رات منزلهم شطا.
(از معجم الادباء ج 19 ص 213).
و نیز رجوع به الفوائد البهیه ص
218 و بغیةالوعات ص
402 و معجم المطبوعات ص
1760 و کشف الظنون ج
1 ص
112 و
132 و ج
2 ص
448 و الاعلام زرکلی ج
3 ص
1092 و روضات الجنات ص
762 و معجم المؤلفین ج
7 ص
202 و فهرست کتابخانه مدرسه ٔ عالی سپه سالار ج
6 ص
41 و قاموس الاعلام ج
6 شود.