نبح

نبح . [ ن َ ] (ع مص ) بانگ کردن سگ و آهو و تکه و مار ۞ . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). بانگ کردن سگ . (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر): نبح الکلب نبحاً و نبیحاً و نباحاً [ ن ُ / ن ِ ] و تنباحاً؛ بانگ کرد سگ ، و کذا نبح الظبی و التیس و الحیة. (منتهی الارب ). و نیز رجوع به نباح شود. || هجا گفتن شاعر. (از اقرب الموارد): نبح الشاعر؛ هجا. (اقرب الموارد) (المنجد). || (اِ) غوغای مردمان طایفه و بانگ سگ آنها و نیز کثرت و انبوهی آنها. (ناظم الاطباء). ج ، نبوح . رجوع به نبوح شود. || بانگ سگ . (یادداشت مؤلف ). || بانگ آهو. (یادداشت مؤلف ).