نشان بودن

نشان بودن . [ ن ِ دَ ] (مص مرکب ) انگشت نما بودن . (یادداشت مؤلف ).
- نشان بودن به ... ؛ بدان صفت نام بردار و عَلَم بودن :
صد از نامداران و گردنکشان
که بودند هر یک به مردی نشان .

فردوسی .

چون ملت رسول به پاکی ستوده ای
چون رحمت خدای به نیکی نشانیا.

ابوالفرج رونی .

گرچه بازوی هنر داری و دست و دل کار
ورچه در جنگ بدین هر سه نشانی و سمر.

فرخی .

- نشان بودن در... ؛ معروف بودن . سرشناس بودن . مشارٌ بالبنان بودن :
پذیره شدندش همه سرکشان
که بودند در پادشاهی نشان .

فردوسی .