نصر. [ ن َ ] (اِخ ) ابن احمدبن نصربن مأمون بصری ، مکنی به ابوالقاسم ، و معروف به الخبزارزی یا خبزرزی ، شاعر غزلسرای امی قرن چهارم است ، وی در بصره دکان داشت و در حالی که نان برنجی می پخت و می فروخت ، غزل می سرود و مردم را گرد خود جمع می کرد و از حال و گفتار خود به تعجب وامی داشت . سپس کار شعرش بالا گرفت و صاحب دیوانی شد، او را به بغداد بردند و در آنجا ساکن گشت داستانهای دلنشینی از او نقل کرده اند. وی به سال
327 هَ . ق . درگذشت . (از الاعلام زرکلی ج
8 ص
337). و نیز رجوع به المنتظم ج
6 ص
329 و النجوم الزاهرةج
3 ص
276 و شذرات الذهب ج
2 ص
276 و وفیات الاعیان ج
2 ص
153 و تاریخ بغداد ج
13 ص
296 و یتیمةالدهر ج
2 ص
133 و ارشادالاریب ج
7 ص
206 شود
۞ .