نصرا

نصرا. [ ن َ رُل ْ لاه ](اِخ ) ابن احمدبن محمدبن عمر تستری بغدادی ، مکنی به ابوالفتح و معروف به الجلال البغدادی ، ادیب و فقیه حنبلی مذهب قرن هفتم و هشتم است . در بغداد به سال 733 هَ . ق . ولادت یافت و در مدارس آنجا، مستنصریة و مجاهدیة و غیره ، به تدریس حدیث پرداخت و سرانجام به سال 789 از ترس تیمورلنگ از بغداد فرار کرد و به دمشق و سپس به قاهره رفت و در آنجا مقیم شد و مفتی و مدرس گشت . و به سال 812 هَ . ق . درگذشت . او راست : منظومة فی الفقة، منظومة الفرائض ، نظم غریب القرآن ، حاشیة علی تنقیح الزرکشی ، حاشیة علی فروع ابن مفلح ، شرح منتهی السؤل و الامل ، و مختصرالنقود و الردود. (از الاعلام زرکلی ج 8 ص 352). و نیز رجوع به الضوء اللامع ج 10 ص 198 و هدیة العارفین ج 2 ص 493 و حسن المحاضرة ج 1 ص 276 شود.