نصرا

نصرا. [ ن َ رُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن الحسین الموسوی الحائری ، مکنی به ابوالفتح ، از فضلای امامیه و از مدرسین و ادبا و شعرای قرن دوازدهم است . به گردآوری کتاب دلبسته بود و بارها بدین منظور به ایران سفر کرد و گویند در یکی از سفرهایش به عهد سلطنت نادرشاه در اصفهان بیش از یک هزار جلد کتاب خریداری کرد، اغلب کتابهای کتابخانه ٔ او منحصر به فرد بود، وی به سفارت از طرف دولت ایران به قسطنطنیه رفت و در آنجا در حالی که بیش از پنجاه سال از عمرش گذشته بود در حدود سال 1158 هَ . ق . ۞ کشته شد. گذشته از دیوان شعر کتابهای دیگری هم تصنیف کرده است و از آن جمله است : آداب تلاوةالقرآن ، الروضات الزاهرات ، سلاسل الذهب ، و رساله ای در تحریم توتون . (از الاعلام زرکلی ج 8 ص 352). و نیز رجوع به روضات الجنات ص 727 و الذریعة ج 1 ص 15 شود.