نصرا

نصرا. [ن َ رُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن عبدالرحمن بن احمدبن اسماعیل ، الجلال الانصاری البخاری الرویانی ، از حکما و متصوفین قرن نهم است . در قریه ٔ کجور طبرستان به سال 766 هَ . ق . ولادت یافت و بعد از سال 800 به قاهره رفت . وی در علم «حروف » و عمل «اوفاق » نامبردار بود و مردی فصیح و خوش معاشرت بود و فارسی و عربی و ترکی را به خوبی تکلم می کرد. الناصر بدو شغل خفیه نویسی را تکلیف کردو او نپذیرفت وی به سال 833 در قاهره درگذشت . از تصانیف اوست : غنیةالطالب فی ما اشتمل علیه الوهم من المطالب ، و اعلام الشهود بحقائق الوجود. (از الاعلام زرکلی ج 8 ص 353). و نیز رجوع به الضوء اللامع ج 10 ص 198 شود.